ESARET ve ÖZ-GÜRLÜK

İradesi ipotek olanın bedeni tutsaktır.
Özgür yani”Özü”gür, olmayanın bedeni hür ve sağlıklı olamaz.
AKLI hür, özü hür, vicdanı hür,
Sesi ve sözü hür olan dosdoğru insandır. İradesi ipotek olanların bedeni tutsak, ifadeleri kiralıktır.
Bedelini ödeyene hizmet eder.
Asrın acımasız paraya ve güce tapan barınları, amaçlarına ulaşmak için bunları kullanır.
Satılık, kiralık, ahmak, cahiller en potansiyel maşalarıdır.
Aynı hayvanları kiralayıp sırtlarına ağır, zehirli, yakıcı pisliklerini yükleyip işleri bitince ya ortada bırakıp ya da delil olmaması için yok ettikleri gerçeği gibi. Asla acımazlar.
Kimi bilerek taşır, kimi ise ne taşıdığını bilmeden dere tepe aşar. Ta ki yolun sonunda o pisliğin kokusu ve yakıcı acısı açığa çıkınca anlar ama nafile.
Çaresizlik kapıya gelmeden, kendimize gelmeli, uyanmalıyız.
Madem ki kendi hayatımızın kaptanıyız, daima uyanık olmalı,
Gereksiz, faydasız, ağır yüklerle gemiyi doldurmamalıyız.
Güvenli limana kadar, dosdoğru olmalı değil mi rotamız.
Zira kulun sığınacagı bir rabbi yoksa, şeytanın oklarına apaçık hedeftir.
Kendini bulmayanların, kendi olamayanların, yaradılış gayesi
Dışına çıkıp, zihnini başkalarının hayatıyla meşgul edenlerin
Farkında olmadan, adeta başkalarının hayatını yaşadığını görürüz. Kendinden uzak, kendi kendine tuzaktır adeta bunlar.
Korkaktır aslında ve korkak insanların, sahte cesaret ve cehaletinden kaynaklı küstahlığının etrafı yakıp yıktığına çokça şahit oluruz.
Çünkü; kendi bünyesinde iktidar olamayıp kendi nefsine hakim olamayanlar ego ve hırs zehiri ile sarhoş olup, papağan gibi bilinç altında birikmiş negatif çevrelerinden topladıkları olumsuzluklara odak olmuş, takıntılı bir şekilde uyanmadan maalesef, ömürlerini bir hiç ve zavallı olarak tüketirler.
Bunların nedeni manevi açlıktır.
Sevgisizlik, güvensizlik, his kaybı ve duygu boşlukları yaratıyor.
Ardından umutsuzluk ve kaygı bozukluğu ile, panik ataklar depresyonla birleşiyor. Kişi dipfrosa girmiş et gibi kaskatı oluyor. Kaskatı kesiliyor ve gelsin arkadan fıtıklar.
Ahhh zavallı biz insancıklar.
Mal mülk hırsı bürümüş sizi,
Şeytan otağına sürümüş sizi,
Kiramen katibin görürler sizi,
Tövbe silgidir, duysa ah biri…
Ne diyelim..!,
Hayat: Kimine gül demeti, miss gibi kokusuyla.
Hafıza melekleri ışık, renk verir tüm güzelliği ve ihtişamıyla, o tertemiz gönül ekranınıza.
Seyri sefa edersiniz, renk cümbüşü eşliğinde aşk’ı, meşk ile, doya doya…
Ya da, şeytanın oyuncağı olur, korku, kaygı sancılar içinde,
Yaşarsınız adeta zihinde cehennem hayatı, algısıyla..
Her şey doğru, ya da yanlış, bilginin kabul görüşü ile başlar seviyeli akışa. Bilinç boyutunda yaşanır, geldiği kaynağın saflık sadelik, iletişim, algı hissedişler ile kişide ulaşabildiği boyutuyla ve gösterime uygun perdenin gönül ekranında açılışıyla.
Ya da, yaşamdaki öğretilerin hayat sınavını geçmede yetersizliği ile öğrenilmiş çaresizlik duvarları, örmüş küçücük pencereleri ile durur karşınıza, hep aynı manzara.
Talip olursunuz hep aynı sınıf aynı soru aynı sınava.
Ya hep küçücük pencereden bakarsınız, kapkara derin ve içinden çıkılmaz kuyuya, ya da cennet bahçelerine benzeyen rengarenk dünyaya.
Seçin, seçin ki, tercihinizi yaşayın..
İstemezseniz hiç kimseler itemez sizi o kör kuyuya..
Seçenekler önünüzde canlar…!
Selâmların en güzeli hayatımızı süslesin ve selamete çıksın ömür trenimiz inşallahhhhh.
Sevgi, saygı ve muhabbetle.